Tom is druk bezig met het repareren van een shuttle. Hij heeft er even
genoeg van om onder de mensen te zijn. Dan komt er plotseling een bericht
binnen: "Mr Paris, please report to sick bay." Het is de Doctor en Tom
vraagt zich verwonderd af waar dat allemaal goed voor is. Hij heeft tenslotte
morgen pas weer dienst. Toch gaat hij zonder vragen naar de ziekenboeg
en slaat achterover van verbazing als hij daar B'Elanna ziet liggen.
Ze heeft een kleine baby in haar armen en geeft het borstvoeding.
"Gefeliciteerd", roept Doc. "Je bent 54 minuten en 12 seconden geleden
vader geworden." Tom kan de emoties niet aan en valt flauw. Als hij bijkomt
zit Janeway naast hem. Huilend valt hij in haar armen. "Oh moeder", snikt
hij. "Ik ben vader geworden, maar ik weet niet of ik die verantwoordelijkheid
wel aan kan." "Wat een watje", denkt Janeway, maar neemt haar zoon toch
in haar armen om hem te troosten. Op het andere bed zit B'Elanna vol afschuw
naar het tafereel te kijken. Ze had gehoopt dat Tom blij zou zijn, maar
hier wordt ze dus helemaal niet goed van. Ze dacht dat Tom een echte vent
was en roept: "Dan voed ik het kind wel alleen op, kun jij gewoon met Harry
naar de kroeg!"
Op de brug gaat het alarm. "Janeway naar de brug, rood alarm", klinkt het. Janeway laat haar zoon los, die uit bed rolt omdat hij dat niet verwachtte. Met een gemeen lachje slaat B'Elanna alles gade. "Net goed", denkt ze. Terwijl Janeway naar de brug rent, helpt de Doctor Tom weer op het bed. Die wil echter zo snel mogelijk weg uit de ziekenboeg en sluit zich op in zijn hut. Eenzaam en alleen ziet hij de pot slaappillen op de kast staan. Hij schroeft de deksel eraf en grijpt een hele hand vol pillen uit de pot.
Tom gaat toch geen gekke dingen doen?
Heeft Voyager eindelijk de anomalie opgemerkt? Is het niet al te laat?
Kan Janeway nog toveren?
En nou weten we nog niet wat Seven bij die baby deed!
Als Janeway de brug op stormt, weet ze niet wat ze ziet. Over de hele
breedte is het scherm gevuld met een enorm energie-lint dat snel op Voyager
afkomt. "Wat is dit", schreeuwt ze. "Of nee, laat maar, reverse engines,
full thrusters, warp 9 (ja, dit is echt onvertaalbaar)."
Onder de indruk van het koele en efficiënte optreden van Janeway
worden de orders razendsnel opgevolgd. "Kapitein, dit is niet voldoende",
gilt Harry. "we bevinden ons al binnen het aantrekkingveld van de anomalie,
hij komt dichterbij!" "Machinekamer, meer power, nu meteen!", schreeuwt
Janeway. Haar stem komt nog net boven de hevige trillingen van Voyager
uit.
Op zijn kamer kan Tom zich niet meer staande houden op de hevig schuddende vloer. Het lijkt wel een aardbeving. De pillen vliegen in het rond en Tom valt met zijn hoofd op de rand van de wasbak. Bewusteloos en hevig bloedend blijft hij liggen.
In de machinekamer heeft Seven de touwtjes in handen nu 'B'Elanna met
haar ouderschapsverlof is begonnen. Ze past nmiddellijk de verhouding
materie-antimaterie aan in de warp-motoren (ja, weten ze op Voyager veel
dat dat helemaal niks uitmaakt). "Kapitein, we hebben nu 109,34% vermogen",
spreekt ze kalm in haar com-badge. "Warp 9,943 is mogelijk en geeft ons
95,25% kans op ontsnapping."
Ze hoort nog net hoe Janeway op de brug het commando "Engage" geeft.
Is 95,25% voldoende voor Voyager?
Overleeft Tom zijn val?
Komt die anomalie ons niet een beetje bekend voor?
Voyager trilt, schudt en rammelt van alle kanten als de warp-motoren
richting 109,34% gaan. "Wat is onze snelheid", schreeuwt ze. "Warp 9,60
- 9,65 - 9,70 - 9,75", telt Harry langzaam door. "Niet snel genoeg",
roept Janeway. "Keer de polariteit van de trekstraal om en richt deze naar
achteren, dat moet ons een extra puls in de juiste richting geven."
Harry gaat onmiddellijk aan het werk en even later gaat er een hevige
schok door Voyager als de trekstraal, nu dus eigenlijk een duwstraal, zijn
werk doet, maar nog net niet helemaal. Vertwijfeld kijkt Janeway naar het
scherm. In een flashback ziet ze het glas weer voor zich, dat als bij toverij
in haar hand sprong toen ze B'Elanna wat water wilde geven. Zou ze haar
krachten nog hebben?
Met een korte ruk strekt ze haar armen en maakt een beweging alsof
ze Voyager naar voren trekt. Er gebeurt echter niets. Ze probeert het nog
een keer, en nog eens, maar nee, haar krachten hebben haar verlaten. Janeway
geeft het op. "Alle krachten van levensonderhoud naar de trekstraal", schreeuwt
ze. Harry gehoorzaamt, en terwijl de lichten op Voyager uitgaan, scheurt
het ruimteschip zich met een laatste wanhopige poging los van de aantrekkingskracht
van de anomalie. Een diepe zucht gaat over de brug als het trillende schip
plotseling weer stabiel in de ruimte ligt en de anomalie achter zich laat.
Janeway kijkt om zich heen. "Wat de hel was dit", vraagt ze, niet echt aan iemand in het bijzonder. Dan ziet ze Chakotay naast zich zitten. De hele tijd heeft hij daar gezeten, maar nu pas dringt het tot Janeway door dat hij al die tijd geen woord gesproken heeft. Met wijd opengesperde ogen zit haar eerste officier bewegingloos naar het scherm te kijken, waarop de anomalie langzaam kleiner wordt. Zijn bloedeloze handen hebben zich vastgeklauwd in de armleuningen van zijn stoel. Het is Seven, die zich inmiddels vanuit de machinekamer op de brug heeft gemeld, die het antwoord op haar vraag weet: "Dit, kapitein, was de Nexus!"
Wat doet de Nexus in dit deel van de ruimte?
Zit kapitein Kirk er nog in?
Wat is er gebeurd met Chakotay?
Zal Tom doodbloeden?
"Het is niet algemeen bekend, maar Borg-archieven leren ons dat de Nexus een temporale flux is die leidt naar een non-lineair temporaal continuüm", gaat Seven verder, terwijl iedereen met zijn oren staat te klapperen van zoveel wijsheid. "De Nexus werd in verband gebracht met de verdwijning van James T. Kirk in 2293. In 2371, korte tijd nadat Voyager naar het delta-kwadrant was geslingerd, keerde de Nexus opnieuw terug in het alpha-kwadrant en werd de terugkeer van kapitein Kirk gemeld. In de strijd tegen de kwaadaardige dr. Soran, verloor hij echter definitief het leven."
"Kapitein, kapitein", onderbreekt Harry plotseling het verhaal. "Sensoren
nemen een ongeoorloofde lancering van één van onze shuttles
waar. Vijf levensvormen aan boord. Ze reageren niet op mijn signaal, en
ze vliegen recht op de Nexus af!" "Vlug, koppel de trekstraal aan en haal
ze terug", reageert Janeway, als door een bij gestoken. Harry schakelt
de trekstraal in, maar heeft er even niet aan gedacht dat de polariteit
nog omgekeerd is. Als door een katapult gelanceerd, schiet de shuttle richting
Nexus en is buiten bereik van Voyager. "Oh, nee", gilt Harry. "Ik zie nu
dat onder andere Tuvok en Neelix aan boord zijn. We kunnen niets meer doen!"
"Open alle groetfrequenties", roept Janeway. "Voyager aan shuttle, keer
als de donder om en kom terug aan boord. Tuvok, wat doe je nu allemaal?"
Maar er komt geen antwoord. In een enorme explosie spat de shuttle
uit elkaar als hij de Nexus bereikt, de crew aan boort van Voyager verslagen
achterlatend.
Wat is er gebeurd met Tuvok en Neelix?
Hebben die meditatielampjes hier iets mee te maken?
Als Tom nog steeds bloedt, is hij dan nu dood?
Waarom hebben we in deze aflevering niks van Chakotay gezien?
Voor de 288ste keer kijken Janeway en Harry naar de beelden van de explosie
die 20x vertraagd op het beeldscherm aan hen voorbijtrekken. "Het is wel
een bijzonder fraaie knal", mijmert Harry. "Indrukwekkend, zo in slow-motion."
Janeway knikt. "Ja", zegt ze. "Maar daar gaat het hier niet om. Seven
heeft ons net uitgelegd dat het niet zeker is dat ze dood zijn. Net voor
de knal kunnen ze de Nexus binnengesluisd zijn." "Er zijn geen aanwijzingen
voor, kapitein", antwoordt Harry. "Zelfs in
slow-motion geeft de computer aan dat ze tot de laatste pico-seconde
voor de explosie aan boord waren. Daarna is elke meting onmogelijk geweest."
Voor de 289ste keer kijken ze naar de explosie.
"Toch een mooie knal", denkt Harry.
In de ziekenboeg staan Doc en Seven naar Chakotay te kijken. Die ligt verkrampt en nog steeds met wijd ovengesperde ogen op de operatietafel. Om te voorkomen dat zijn ogen uitdrogen, heeft de Doctor hem een zalfje toegediend. "Angst-syndroom", stelt Seven kort maar krachtig de diagnose. Bewonderend kijkt de Doctor haar aan. Zonder enige moeite heeft ze de juiste diagnose gesteld. De aanblik van de Nexus heeft bij Chakotay tegelijkertijd een dopamine en noradrenaline-respons opgewekt waardoor zijn adrenerge nicotine-receptoren in de medulla oblongata en de matrices van de linker hypothalamus overbelast zijn geraakt. In één woord: angst-syndroom.
Terwijl de Doctor begint met de behandeling van Chakotay, loopt Seven
naar de kamer van Tom. Tijdens alle opwinding in de vorige afleveringen
heeft ze hem helemaal niet gezien, terwijl Tom toch wel van een beetje
spanning en sensatie houdt. Er komt geen reactie als ze op zijn deur klopt.
"Computer, lokaliseer Tom Paris", zegt ze op gebiedende wijze.
"Tom Paris is in zijn kwartieren", klinkt een stem, die verdacht veel
op die van Lwaxana Troy lijkt.
"Computer, goedkeuring alpha 4 seven, open de deur van Tom Paris' kwartieren."
De deur gaat open en Seven loopt behoedzaam naar binnen. Het eerste
wat haar opvalt is het meditatielampje boven de open haard.
"Vreemd", denkt ze. "Dat heb ik ook al eens bij Tuvok op de kamer gezien.
Ik wist niet dat Tom zo spiritueel was."
Ze loopt verder naar binnen, terwijl de deur achter haar sluit. Dan
ziet ze dat de deur naar de badkamer openstaat. Haar ogen dwalen af naar
de vloer en ziet een plas bloed in de deuropening liggen.
"Bloed", denkt ze, en loopt naar de badkamer.
Wat zal Seven aantreffen in de badkamer?
Waarom heeft Tom ook zo'n meditatielampje?
Wat is er gebeurd met Tuvok en Neelix?
Zal Harry ooit uitgekeken raken op de explosie?
Voelt Janeway zich niet alweer een beetje eenzaam?
Het is de volgende ochtend als de deur van Tom Paris' kwartieren weer opengaan. Seven sluipt naar buiten, met haar pumps in haar rechterhand en haar ondergoed in haar linkerhand. Ze sluipt naar het vrachtruim, waar ze hoognodig moet regenereren na een wilde nacht. Tom ligt op bed een sigaretje te roken, het laken om zijn middel geslagen. Een grote pleister bedekt zijn hoofdwond. Terwijl hij nog na ligt te genieten van een onstuimige nacht, flitst het verhaal van Seven weer door hem heen, hoe ze hem vond op de badkamervloer. Het bloeden was gelukkig op tijd gestopt, en onder de zachte handen van Seven was hij weer gauw bij bewustzijn gekomen. Ze had niets gezegd over de pillen die door de hele badkamer lagen, en Tom had er ook niet meer over gesproken. Hij had even een dip gehad, maar had ze nu niet meer nodig, niet na zo'n nacht als deze!
Als Janeway wakker wordt, schrikt ze overeind. Ze bevindt zich alweer niet in haar eigen slaapkamer! Ze tilt de lakens op en ziet dat ze helemaal niets aanheeft. Dan ziet ze Harry naast zich liggen en het begint haar allemaal weer te dagen. Nadat Harry voor de 427ste keer de explosie had gezien, had ze hem eindelijk van het scherm weg kunnen rukken. Haar moederlijke instincten hadden hem nar bed willen brengen, maar toen ze hem toedekte en een nachtzoen wilde geven, waren er hele andere instincten naar boven gekomen.
Op haar kamer wordt B'Elanna wakker van een huilende baby. Op de rand van het bed zittend geeft ze haar dochter borstvoeding om haar stil te krijgen. Met een boertje wordt de maaltijd afgesloten en B'Elanna legt haar tevreden baby weer terug in de wieg. Als ze zich omdraait, ziet ze hoe de Doctor geeuwend wakker wordt. "Zo", denkt ze gemeen. "Tom zal het weten dat hij mij en de baby in de steek heeft gelaten. Mijn wraak zal zoet zijn en het hele schip zal er van mee genieten hoe ik hem verneder met elke man die ik mijn bed inlok!"
Die middag vergaderen alle officieren over de verdwijning van Tuvok,
Neelix en de andere drie bemanningsleden.
"De beveiligingsdienst heeft alle kwartieren doorzocht van de verdwenen
bemanningsleden", zegt Janeway. "Het enige verdachte wat ze hebben gevonden
is dit."
Ze laat een meditatielampje zien dat Seven bekend voorkomt.
"Allemaal hadden ze dit lampje op hun kamer. De betekenis kennen we
nog niet, maar het is niet uitgesloten dat een nietsontziende sekte op
Voyager is geïnfiltreerd en hier leden ronselt."
Seven schrikt op. "Tom!", denkt ze. Ook haar nieuwe liefde heeft zo'n
lampje. Hoort ook hij bij die afschuwelijk sekte? Is ook hij verloren?
Zal Seven haar geliefde verraden?
Of gaat ze zelf op onderzoek uit?
Houden al deze liefdes wel stand onder de grote
druk aan boord van
Voyager?
Wanneer krijgen we weer iets te zien van Tuvok en Neelix?
"Kapitein", zegt Seven. "Ik denk dat ik licht op deze duistere zaak kan laten schijnen. Ook Tom, uw eigen zoon, heeft zo'n meditatielampje." Met een vernietigende blik kijkt Janeway haar aan. Haar zoon, lid van een sekte, dat is te gek voor woorden! Maar nu deze feeks hem in het openbaar verraden heeft, kan Janeway er niet meer onderuit. Ze tipt haar com-badge aan en zegt: "Mr Paris, meldt u zich onmiddellijk in de ready room."
Even later meldt Tom zich, helemaal ontdaan van het strenge bevel van
zijn moeder.
"Mr Paris", klinkt opnieuw een strenge Janeway, terwijl ze het lampje
omhoog houdt. "Wat heeft dit te betekenen?"
Hulpeloos kijkt Tom om zich heen, maar ziet dat hij geen hulp kan verwachten.
"Dat is een meditatielampje", piept hij. "Nadat ik hoorde dat u mijn
moeder was, ben ik bij Tuvok in therapie gegaan. Ik kon het niet verwerken
dat ik wellicht nooit aan uw verwachtingen zou kunnen voldoen. Bij de zelfhulpgroep
van Tuvok heb ik mezelf teruggevonden, en we moeten allemaal twee uur per
dag mediteren met behulp van dit lampje."
Opgelucht haalt Janeway een keer diep adem.
"Zie je wel", denkt ze. "Mijn zoon wordt geen lid van een duistere
sekte. Hij heeft gewoon wat professionele hulp nodig."
Voordat iemand nog kan reageren, wordt de kamer verlicht door een felle
lichtflits. Als iedereen weer kan zien, zien ze Tuvok, Neelix en de andere
drie bemanningsleden weer in hun midden staan. Janeway kijkt ze eens goed
aan, en herkent ze nu allemaal.
"Ik ken deze mannen", denkt ze. "Al deze mannen hadden emotionele problemen
en functioneerden niet meer. Maar kijk ze nu eens! Ze zien er weer sterk
en vol zelfvertrouwen uit!"
"Kapitein", zegt Tuvok. "Ik meld me weer met vier van mijn patiënten,
en ik kan u mededelen dat ze allemaal genezen zijn. De Nexus heeft ze geestelijk
weer sterk gemaakt en ze hebben hun twijfels en angsten overwonnen. Jammer
genoeg kon ik uw zoon niet meenemen. Hij was nergens te vinden toen we
vertrokken en ik vrees dat de Nexus nu te ver weg is om hem nog in te kunnen
halen."
Terwijl iedereen de hervonden bemanningsleden verwelkomt, druipt Tom met hangende schouders af. Hij heeft zijn kans op genezing gemist en zoekt de eenzaamheid van zijn kamer weer op. Seven kijkt hem na als hij de deur uit loopt. Moet ze hem volgen? Zal hij haar nog terug willen?
Komt het nog goed tussen Tom en Seven?
Gaat Tom weer gekke dingen doen met die slaappillen?
Zal er nog een feestje georganiseerd worden voor
de teruggekeerde
bemanningsleden?
Wie wordt de volgende prooi van B'Elanna?
Wat wordt de titel van de volgende aflevering?
Bijgehouden door: Sander Nijdam.