Kathryn kan het niet meer aan. Huilend vertelt ze Chakotay hoe ze ooit een verhouding had met Admiral Paris, en hoe ze de liefdesbaby afstond aan zijn vader. Tom, die toevallig langsloopt, hoort nog net haar laatste woorden: "Tom... Tom is my son."
Tom, volledig in de war door het nieuws dat Janeway in werkelijkheid
zijn moeder is, verdrinkt zijn verdriet in Sandrine's. Geen raad wetend
met zijn emoties, begint hij een gevecht met een aantal ex-Maquis. Harry
komt tussenbeide, maar krijgt een onbedoelde klap met een biljartkeu van
Tom.
In een klap nuchter, brengt Tom zijn zwaargewonde vriend naar Sickbay.
Zal Harry ooit bijkomen uit zijn coma?
Harry ligt nog steeds in coma. B'Elanna, die niet weet dat Janeway de moeder is van Tom, geeft Tom de schuld. Er volgt een hevige ruzie in Engineering. B'Elanna valt Tom aan, en Janeway, die toevallig langskomt, komt tussenbeide en slaat B'Elanna tegen de vloer. Wat noch Kathryn, noch Tom weten, is dat B'Elanna zwanger is.
Zal de baby de val overleven?
Voyager vliegt door een zonnestelsel met maar liefst acht zonnen (hoezo
kan dat niet? Dit is soap hoor), waar het altijd dag is op alle
planeten.
Harry ligt nog steeds in coma, maar B'Elanna's baby is in orde. Nu
B'Elanna en Tom uit elkaar zijn, wil B'Elanna de zwangerschap geheim houden
voor iedereen behalve de Doc. Het felle zonlicht is echter gevaarlijk voor
de zwangerschap. B'Elanna zorgt daarom dat ze niet meehoeft met een away
missie.
Tijdens de missie gaat er echter van alles verkeerd, en Tom, Chakotay
en Seven zijn in groot gevaar. Een zonne-energiecentrale staat op het punt
te ontploffen. (Wat nou, wetenschappelijke
details?) Alleen iemand met de kennis van B'Elanna kan de technische
instellingen van de centrale zo wijzigen dat het gevaar wijkt.
Neemt B'Elanna het risico?
Gaat ze naar de planeet?
Houdt ze genoeg van Tom dat ze zelfs haar baby wil opgeven?
Ondanks de bezwaren van de Doc besluit B'Elanna haar collega's te helpen en neemt een shuttle naar de zonovergoten planeet waar Chakotay, Tom en Seven in doodsangst op de grote klap wachten. Terwijl ze bezig is in de controlekamer van de zonne-energiecentrale, en haar collega's, die overigens opgesloten zitten in een oude mijnschacht die dateert uit de tijd dat de Haoibisi's nog niet aan zonne-energie hadden gedacht, maar waar toevallig veel dilithium te vinden is, zuurstofgebrek beginnen te krijgen, en terwijl Janeway, op Voyager, uit alle macht probeert te verhullen dat het haar geen moer kan schelen of B'Elanna, Chakotay en Seven het leven laten, omdat al haar moedergevoelens plotsklaps naar boven zijn gekomen en ze flink wat opgetrokken wenkbrauwen veroorzaakt (vooral bij Tuvok), door zich te gedragen als een tijgerin die haar welp verdedigt, (ja, dit is een lange zin, sorry), krijgt B'Elanna plotseling hevige buikkrampen. Ze wankelt, ze zakt door haar knieen. De Doctor schreeuwt dat ze haar terug moeten stralen zodra de transporter (die het even niet meer doet) het weer doet, en nog net voordat de planeet ontploft, terwijl Tom, Chakotay en Seven ondanks onderlinge mond-op-mond beademing dreigen te stikken, terwijl Tuvok op het punt staat het commando over te nemen omdat de Captain alsmaar blijft vragen of Tom nog in orde is, ... op dat moment drukt B'Elanna op het laatste knopje en stopt het aftellen van de computer van de zonne-energiecentrale.
<zucht> Ja, dat was een spannende aflevering.
En het blijft spannend, want in het laatste shot zien we Harry kreunen en zijn hand bewegen. Maar niemand die het merkt.
En: heeft B'Elanna's baby het overleefd?
Komen Tom en B'Elanna weer bij elkaar?
Krijgt de mond-op-mond beademing van Seven, Chakotay en Tom een vervolg onder minder spannende omstandigheden?
Zal Janeway haar geheim aan Tuvok opbiechten? En wat is het geheim dat Tuvok zelf met zich meedraagt?
Krijg de antwoorden op al deze vragen, en meer, in de volgende aflevering van "Voyager: de soap".
Voyager vliegt verder, terwijl nog niemand weet dat B'Elanna zwanger is. Doc heeft een afspraak op het Holodek met Seven, om haar te leren afspraakjes te maken. Doc brengt haar naar haar hut, gaat zelfs mee naar binnen, waarna de deur sluit....
Tom, die dienst heeft in sickbay ziet Tuvok huilend binnen komen en raakt geheel in de war. Hij tracht Doc te bereiken, maar deze heeft zijn communicator uitgezet (waarom toch?). Via een noodprocedure herstarten ze Doc's program, direct in Sickbay. Doc heeft wat uit te leggen als hij ontkleed verschijnt.
Janeway, gealarmeerd door Tom's geroep om de Docter, verschijnt in Sickbay, waar Tuvok net een spuitje krijgt. Terwijl Tuvok onderuit gaat kijkt iedereen op : Harry zit rechtop.
Een woedende Seven komt Sickbay binnen. Waarom Doc was weggegaan. Doc zegt : "Ik hou van je" Waarop Seven antwoord : "Liefde is Irrelevant !" en ze schakelt de Doc uit. Janeway loopt naar de brug, en kijkt Chakotey aan. Met tranen in haar stem zegt ze : "Ik doe alles voor ze, en dat is nu mijn dank" Chakotey neemt haar troostend in zijn armen.......
Neelix vertelt Tom dat hij weet wat Tuvok scheelt. In een aantal flashbacks wordt duidelijk dat Tuvok aan emotie-ziekte lijdt. Tom besluit zijn baan als piloot op te geven en dokter te worden om zijn vriend te redden. De ge-reactiveerde Doc moedigt hem aan, maar B'Elana lacht schamper om zijn plannen. Tom wordt nijdig, en duwt haar omver. B'Elana slaakt een kreet. Tom rent weg, de gang op tot hij plots tegenover Kes staat. (jazeker).
Harry treft Tom even later aan in zijn kamer. Ondertussen heeft Janeway problemen met een alien, die haar de toegang tot een wormhole probeert te verkopen in ruil voor een object wat aan boord is. Als Janeway weigert vuurt het schip. Voyager raakt zwaar beschadigd en Janeway gewond. Vol woede hierover zingt Chakotey een mystiek indiaans lied wat de vijandelijke bemanning hypnotiseert. Janeway glimlacht dapper tegen Chakotey "Zonder jou zou ik dit niet kunnen..."
Wat is er zo bijzonder aan Tuvoks meditatie-lampje ?
Wat vertelde Kes aan Tom ?
Hoe gaat het verder met Seven en de Doc ?
Hoe is B'Elana's baby er aan toe ?
Nu Tom er nog eens over nadenkt begint hij het steeds vreemder te vinden dat Neelix weet wat er met Tuvok aan de hand is. Die twee waren toch nooit echt close? Of deden ze maar alsof? Tom besluit dit eens grondig uit te gaan zoeken. Hij gaat naar Neelix zijn kamer, maar Neelix is er niet. Op ingenieuze wijze weet hij toch binnen te komen. Tot zijn grote verbazing treft hij daar Tuvoks meditatielampje aan in een soort van tempel.
De gewonde Janeway wordt ondertussen door de krachtige Chakotay naar sick-bay gedragen....tenminste dat denkt ze. In werkelijkheid draagt hij haar naar zijn eigen vertrekken waar hij haar vervolgens verzorgt. Het vreemde is wel dat hij de deur met een speciale code op slot doet.
Ook de Doc en Seven zitten niet stil. Zij hervatten hun eerdere afspraakjes-programma, wat steeds pittiger lijkt te worden. Seven probeert hierbij op slinkse wijze de Doc er van te overtuigen dat als zij samen aan het roer van Voyager zouden staan. alles een stuk beter zou gaan.
Tom, die het gedoe met het lampje nog steeds niet vertrouwt, gaat later ook in Tuvoks vertrekken kijken. Daar blijkt ook zo'n meditatielampje op een altaar te staan.
Wat probeert Seven bij de Doctor voor elkaar te krijgen?
Zijn Tuvok en Neelix lid van een geheimzinnige sekte?
Heeft Chakotay wel het beste met Janeway voor?
Wat was er nou met Kes?
1.9. The Truth is out there......
Janeway wordt wakker, en merkt dat ze in Chakotey's hut is opgesloten. In paniek hamert ze op diverse knoppen, en schakelt de luchtververzing uit. Langzaam raakt ze bewusteloos. Als ze bijkomt herkent ze de omgeving niet. Onbekenden verklaren haar dat ze, nadat de Voyager de 'badlands' inging door een ongeluk in een coma is geraakt.
Ze is op aarde, in een speciaal ziekenhuis. Janeway vraagt naar Mark, haar man. Men zegt dat hij onderweg is, maar dat ze moet rusten. Onbekende Starfleet officieren ondervragen haar, over de Voyager, om haar geheugen op te frissen. Ze vertelt wat ze zich van de laatste jaren herinnert, maar blijft om Mark vragen.
Tijdens de nacht hoort Janeway een vreemd geluid, en gaat ze op onderzoek uit. Er is een deur verborgen achter een gordijn, en aarzelend, voorzichtig, opent ze de deur. De officieren die haar hebben ondervraagd kijken op, maar hun ogen zijn donkere gaten. Ze valt flauw.
Als ze wakker wordt, wordt haar verteld dat ze een inzinking heeft gehad.
Ze eist Mark te zien, en beloofd wordt dat hij komt. Janeway weigert verdere
medewerking totdat Mark er is. Als wordt gezegd dat Mark er is, werpt ze
zich in zijn armen. Maar als ze in zijn ogen kijkt zijn er slechts twee
donkere gaten.
Dat is teveel. In paniek rent ze deuren en gangen door, totdat ze een
deur doorgaat, in een donkere ruimte uitkomt, en daar binnen rent, en verder
rent, en verder, steeds verder de duisternis in......
"Red Alert, all hands to battlestations!" klinkt het plots luid door
Voyager. Chakotay staat op de brug bezorgd naar het scherm te staren, en
de Doctor stormt binnen: "Captain what is... ... Where is the captain ?"
Chakotay antwoordt dat ze in zijn verblijf ligt en dat de Doc er maar gauw
heen moet. Doc ziet nog net een groot driehoekig schip in beeld verschijnen
terwijl ie de turbolift instapt. Bij Chakotay's hut aangekomen treft Doc
Janeway aan in een bewusteloze toestand en roept Seven om Janeway naar
de sickbay te brengen. "Coma" is de simpele conclusie van 7.
"Nee, geen gewone coma. Ik detecteer miniscule fragmentjes metaal in
haar hele lichaam."
"Het lijkt op een soort Borg neurale interface voor een holo projectie
op het lichaam..."
Doc en 7 concluderen dat ze Janeway's holoverhaal in kunnen stappen
door het holodeck op haar aan te sluiten en daar zelf mee te gaan spelen.
Zo gezegd zo gedaan en aldus belanden Doc en 7 na wat escapades die verder
niet al te explciciet in beeld worden gebracht in het verhoorkamertje waar
Janeway vast zit. Om een of andere reden noemt Janeway Seven continu 'Mark'
en overlaad haar met kussen terwijl ze uitkraamt "Je hebt je ogen terug"...
Doc besluit haar te verdoven en vlak daarna schakelt het holodeck zich
uit terwijl het hele schip heen en weer schud...
Op de brug opent het witte driehoekige schip een comkanaal, en nog voordat er beeld is horen we het raspende geluid van een zuurstofmasker. Dan verschijnt langzaam een zwarte helm in beeld...
Waarom blijven Doc en 7 op het uitgeschakelde holodeck rondhangen ?
Is Janeway nu uit haar coma ?
Wie draagt er tegenwoordig nog een zwarte nazihelm ?
Op het scherm verschijnt een figuur in een zwarte cape, voorzien van
een adem masker. Achter hen lopen wit-gepantserde soldaten rond.
'Waar is de prinses !' raspt de gehelmde figuur. Chakotey legt uit dat
er geen prinses aan boord is. De gemaskerde vraagt dreigend, terwijl hij
met zijn handen een knijpend gebaar maakt, wie ze dan zijn. Chakotey, wiens
keel haast wordt dichtgeknepen legt uit dat ze van Star Fleet zijn, en
dat het schip de Voyager is. De gemaskerde lijkt in verlegenheid gebracht.
Hij laat Chakotey los, en sist : 'Sorry, verkeerde universum.'
Op een teken van hem springen zijn mannen in de houding, een schakelaar
wordt omgedraait en het witte schip verdrijnt. 'Goh' zegt Harry, 'net of
je een televusie uitzet....'
Op het Holodek intussen is de situatie ernstiger geworden. Doc verklaart aan Seven dat Janeway door de neurale interface in een para-atypische toestand is gebracht. Seven vraagt wat dat betekend. Terwijl de Doc antwoord zegt Janeway : ' Mama ? Mag Kathy met het ship spelen ?' Janeway beleeft haar kinderjaren opnieuw, wat volgend de Doc een stap op weg naar genezing kan zijn.
De Voyager vliegt verder , maar komt terecht in een energie turbulentie.
Een oranje licht vult elk vertrek, en diverse ontploffingen op de brug
richten inmense schade aan. Doc en Seven worden overvallen door het oranje
licht. Harry laat weten dat het een bio-temporaal-diversietijdsveld is,
met anti-tachiondeeltjes met hoogenergetisch sporen van essefistische plasma.
'Wat betekent dat ?' vraagt Seven verbaasd. Lang hoeft ze niet op het
antwoord te wachtten. Van de brug wordt alarm fase rood afgekondigd als
een gigantische hand de Voyager omklemt.
'Kathy met ruimte schip spelen' mompeld Janeway, terwijl haar hand een
denkbeelding ruimte schip vasthoud.
'Schilden op maximun' roept Tuvok !, als hij Janeway's gezicht op het
voorste scherm ziet opduiken.....
Wat is essefische plasma ?
Hoe loopt dit nu weer af ?
Wordt Janeway ooit nog gezond ?
Hoe staat het met de relatie tussen Doc en Seven ?
'Doctor' zegt Tuvok ijzig kalm,'Het schijnt dat uw patient in staat is het schip als speelgoed te behandelen'. De Doc knikt. 'Ik zal schock therapie moeten toepassen' antwoord hij. Chakotey hoort dit antwoord en rent weg naar het Holodek.
Doc knielt naast Janeway, en neemt zacht haar hoofd in zijn handen. Terwijl Seven verbijsterd toekijkt drukt hij een kus op janeway's lippen. Even gebeurt er niets, dan, heel aarzelend, beantwoord de captain de holografische kus. Zonder dat het door Seven, de Doc of Janeway wordt opgemerkt schuift de deur van het holodek open en Chakotey stapt binnen, en blijft als aan de grond genageld staan.
Op de brug ziet Tuvok dat de kracht die het schip in bedwang hield langzaam afneemt. 'Mister Kim', roept hij, 'Wat geven de sensors aan ?' Harry antwoord dat een veld met Vvogt-energie dat het schip omspande snel aan dichtheid verliest. 'Nog slechts 47 milli-Vvogt' roept hij. Even later is de ruimte weer normaal. Tuvok meld dit aan de Doc, maar krijgt geen antwoord.
Chakotey draait zich om, verslagen loopt hij van het Holodek af. Even daarna schijnt Janeway zich ervan bewust te worden waar ze is, en wat er gebeurt. Het ene ogeblik verzonken in een gepassioneerde kus, het volgende ogenblik krijgt Doc een mep waardoor zijn Hologram geheel van slag traakt, plots zit zijn hoofd achterste voren op zijn romp.
Koel begroet Seven Janeway. 'Welkom terug, captain' Janeway vraagt seven wat er gebeurt is, en samen lopen ze het holodek af. Op weg naar de brug passeren ze Chakotey's kamer, maar deze is daar niet. Wel ligt op de grond een oude tekst, die Seven voor Janeway vertaalt: "De Liefde is Sterk als de Dood".
Op het holodek probeert de Doc zijn matrix weer in orde te krijgen. Dit lukt niet erg, aangezien zijn hoofd nog steeds achterstevoren zit. 'Help', roept hij' 'is er dan niemand die mij kan helpen...'
Voyager vliegt verder, onderweg naar het Alpha kwadrant.........
Chakotay zit in diepe meditatie verzonken in een hoekje van vrachtruim nummer 3. Hij is op 'Vision Quest'. Hij heeft een ontmoeting met een sprekend paard. Dit paard leidt hem naar een rimpelloos meer, en vertelt hem zich te spiegelen in het meer. Chakotay buigt zich voorover.....
Tom, die dienst heeft op de brug ontvangt een bericht. Verward staat hij op, kijkt Harry aan, dan Tuvok. Tuvok fronst zijn wenkbrouwen. 'Uw gedrag is niet bevredigend' zegt hij. Tom mompelt iets van : 'dat zei B'Elanna me ook vannacht', maar reikt Tuvok het bericht toch aan. Tuvoks wenkbrauwen voeren een fascinerende dans uit, als hij het bericht leest. 'Terug naar uw station, mr. Paris, en geen commentaar'. 'Maar Tuvok, die code, die Transmissie afhankelijke goedkeuring, die kan alleen maar komen van..' 'Geen woord, Mister Paris' met deze woorden verdwijnt Tuvok, op zoek naar Janeway.
'Vond je het net zo goed als ik ?' fluistert Janeway in het oor van de man die naast haar zit. Naast haar zit Harry, en behoedzaan fluistert hij terug, 'Het was geweldig !' De intieme sfeer wordt bedorven als Neelix aan komt lopen en vraagt: 'Nog een taggiaans dessert ?'
Seven is op bezoek bij B'Elanna. 'Ik heb problemen met de Doctor, ik behoef informatie'. B'Elanna en Seven raken in gesprek over hun problemen met mannen in het algemeen en Tom en de Doc in het bijzonder. Langzaamaan worden ze het eens dat de enige die een vrouw kan aanvoelen, een andere vrouw is. Naar elkaar gekeerd op de bank ontdekken ze dat ze steeds dichter en dichter naar elkaar komen, totdat hun gezichten nog enkele centimeters van elkaar verwijderd zijn. 'Seven' zegt B'Elanna, 'Seven, denk jij ook...'
Chakotay valt voorover in het glanzende meer. Achter zich hoort hij het paard luidkeels schateren van plezier, en z'n achterste gloeit van de harde trap die het paard hem heeft gegeven. Woedend draait hij zich om.... en kijkt in het gezicht van Tuvok, die met een lege wateremmer bij hem staat. 'Uw aanwezigheid is gewenst op de brug' verklaart Tuvok. 'Ik was gedwongen uw meditatie te onderbreken.'
Chakotay gaat op weg naar de brug. Zijn weg voert langs de eetzaal. Daar ziet hij Janeway en Harry lachend, als goede vrienden, de eetzaal verlaten, op weg naar de brug. 'Eerst de Doc, nu Harry', zucht Chakotay, 'wie is de volgende en mij ziet ze niet.....'
Op de brug neemt Janeway het woord 'We hebben een bericht ontvangen met een haast onmogelijk Transmissie afhankelijke goedkeuring'. Verbaasde blikken alom. 'Daarom, verhoogde waakzaamheid, en meldt elk ongewoon voorval.'
Als B'Elanna en Seven tegelijk de brug opstormen is Janeway's enige commentaar : "Dames, uw lippenstift is niet volgens starfleet regels.'
In de eetzaal verschijnt een zwarte plek in een van de wanden. Neelix deinst achteruit, en meldt de brug het verschijnsel. 'Blijf daar, Neelix' zegt Janeway, 'Hulp is onderweg'. Enkele ogenblikken later komt Tuvok met een beveiligings-team de eetzaal binnen. De zwarte vlek is dieper geworden, als een soort duistere tunnel, en in de tunnel beweegt iets. Dan stapt een bekende gestalte uit het duister de eetzaal in.
'Net als in de TAG stond' fluistert Tuvok zacht. Neelix fluistert niet, en na een paar seconden verbazing roept hij uit, haast tegelijk met Tuvok:
' KES !!!!!! '
' KES !!!!!! '
roepen Neelix en Tuvok in koor, aan de grond genageld. Tuvok is nog net in staat om Janeway en de anderen te roepen via zijn communicator maar vrijwel meteen valt zijn onderkaak op de grond.
"Wat is er aan de hand!" Janeway beent met grote stappen de messhall in met de Dokter, Harry en Chakotay in haar kielzog. "Tuvok, wat is er zo belangr...." en dan ziet ze het ook, een bevroren tafereel, de bewegingloze Tuvok en Neelix links met hun kaken op de grond en rechts, nog steeds half in het zwarte gat staat een stralende Kes.
Janeway stormt op haar af, trekt haar de zaal in en omhelst haar innig. "Kes, waar kom jij vandaan?" Iedereen dringt nu verrukt om ze heen en dan.... een flits, een schreeuw, commercials en dan, in de armen van Janeway staat Q! "Hahahahahaha", lacht hij vals met een genietende blik de kamer rondkijkend, "daar had ik jullie even tuk hè?" Janeway deinst vol afschuw achteruit en hapt naar lucht. "Jij, jij.... Q! Ik dacht dat we van je af waren en hier ben je wéér! En waarom de Kes vermomming?". "Gewoon, omdat ik het kan en omdat ik die walgelijk Leolawortelpudding nog steeds proef Neelix, dus deze had je van me tegoed". Maar het is teveel voor de arme Neelix en hij zakt onderuit. "Uit de weg!", hij heeft lucht nodig!" De dokter rent op hem af en schreeuwt via zijn communicator naar B'Elanna "snel, noodtransport naar de ziekenboeg!".
"Computer, transporteer Q onmiddellijk het schip af!" roept Chakotay vertwijfeld, wetende dat Q slimmer is dan dat. "Nee", klinkt het echter vastberaden. "Nee? Hoe bedoel je? Harry, de computer staat op het punt te crashen". Maar de computer gaat verder, op engelende toon nu: "ik wil Q niet van het schip af transporteren, ik wil dat Q blijft. Ik wil een hololichaam en hem ontmoeten op het holodeck. Alleen! Of anders maak ik alle schermen weer blauw".
"Wat is dit in vredesnaam?! Een verliefde computer? Waar heb ik dit schip aan verdiend". Janeway staart stomverbaasd naar de computer en vervolgens naar Q's stralende lach. "Computer! Ik kom je halen, zoals ik je had beloofd. Ik heb een prachtige maan gevonden waar we gelukkig kunnen zijn. Laat ze toch dwalen hier op Voyager, je weet toch dat ze je niet waarderen? Ze gebruiken je alleen maar. Kom naar het holodeck waar ik je onder vier ogen over onze eigen maan kan vertellen". Hij stormt de zaal uit, Janeway en de haren perplex achterlatend.....
Zal Q de Computer kunnen overtuigen om het schip met hem te verlaten?
Zal Neelix deze schok ooit te boven komen?
Zullen we de echte Kes ooit nog weer zien?
Nadat Q zich naar het holodeck heeft begeven roept Janeway Chakotay bij zich. 'Weet jij een manier om hem weg te krijgen ?' vraagt ze hem.Chakotay kijkt haar aan. Langzaam komt zijn woede over de afgelopen dagen naar boven. Zijn eens zo rustige gezicht vertoont trekken die niets meer met de oude Chakotay te maken hebben. 'Nu heb je mij nodig, hè.' sist hij. 'Anders is Doc goed, of Harry, maar als er problemen zijn is het weer de goeie ouwe Chakotay'. Hij rukt zijn comm-speld af, en smijt deze op de vloer. 'Daar heb je Starfleet !!'. Rood van woede draait hij zich om, beent de eetzaal uit, een verbaasde groep mensen achterlatend.
'Het was Kes !' houdt Tom vol. B'Elanna kijkt hem aan, met in haar vurige Klingon ogen een gevaarlijk blik. 'Nooit zal ik toestaan dat jij die vrouw ooit nog ontmoet !', sist ze. ' Nooit ! Je bent van mij !! '. Tom deinst achteruit, totdat hij met zijn rug tegen de deur staat. Deze gaat plotseling open, en Tom valt pardoes in de armen van Janeway. Een zeer koele blik van de kapitein brengt B'Elanna enigszins tot bedaren. Met een stem schraal als de oostenwind zegt Janeway :'Ik heb hem nodig, als piloot. Raak hem nog één keer aan en ik gooi je in de cel!' Als de deur achter Tom en Janeway dicht schuift blijft een verbaasde B'Elanna achter. Wat was de kapitein bezorgd om Tom, waarom toch. Zou er een duister geheim in haar leven zijn ?
Janeway en Tom naderen het Holodek. Janeway moet zich tot het uiterste beheersen, anders zou ze haar arm om Tom heen gelegd hebben, en aan zijn borst gaan uithuilen. 'Wat lijkt hij toch op zijn vader', zucht ze in zichzelf. Het Holodek opent wanneer Janeway en Tom naderen. Wanneer ze binnenlopen zien ze een prachtig landschap, een bos met een riviertje, en een zandstrandje. Op dit strand ligt een meisje, gekleed in niets anders dan haar lange blonde haar. Naast haar zit Q, nog altijd in het uniform van een Starfleet-Admiraal. 'Ah, kapitein,' zegt hij, 'Kom hier en ontmoet computer.' 'Inderdaad', antwoordt Janeway,' Heel berekenend type'. Q kijkt haar geërgerd aan, knipt met zijn vingers, en Janeway en Tom staan weer op de gang, terwijl de deur dichtschuift.
'Is die dwaze liefde niet te genezen ?' vraagt Tom. 'Genezen, als een ziekte bedoel je' Janeway kijkt haar zoon aan. Haar gezicht klaart op. 'Ik weet het,' juicht ze, 'Ik heb de oplossing !. Ze holt naar de ziekenboeg.
Tom wil haar volgen, maar stopt onderweg. Seven zit in een hoekje voor zich uit te kijken, en Tom vraagt wat er aan scheelt. 'Het is onduidelijk' zegt Seven. 'Ik heb twijfels over mijn uiterlijke verschijningsvorm. Assisteer me' . Voor Tom goed en wel beseft wat ze bedoelt heeft Seven hem al in haar hut binnengeloodst. 'Hier' zegt de voormalige Borg. 'Vertel me, is dit een aantrekkelijk lichaam ?' Tom kan niets anders doen dan dit ten volle beamen. 'Dan, bewijs dat !' Tom aarzelt en zoekt een uitweg, hij zegt ' Ik hou van B'Elanna.' Seven aarzelt even en antwoordt dan:' Dan zijn wij een Collectief, ik hou ook van B'Elanna, kom mee, weerstand is zinloos' Zoveel weerstand heeft Tom nu ook weer niet, als Seven zich begint uit te kleden......
Q verlaat opgewonden het Holodek. 'Je mag haar hebben !' schreeuwt hij. 'een druipneus, en dat gezeur over pijntjes, en nu wil ze een kopje thee!' Woedend loopt hij door de gangen van het schip, tot hij midden in een zin met een flits verdwijnt.
Janeway heeft het hele tafereeltje gade geslagen. 'Goed doctor, zegt ze, u heeft een keurig virus in de computer gebracht.'
Op dat moment gaat het licht op de Voyager uit......
1.16. To go or not to go, that's the question.....
Janeway staat stil, verbaasd. Hoe kan dat. Ze informeert bij de brug. 'Tuvok, het licht is uit' zegt ze. Tuvok antwoordt: 'Het licht is uit, maar de interne systemen zijn nog volop in bedrijf'. Janeway roept de machine kamer. 'B'Elanna hier, kapitein', krijgt ze te horen, 'We hebben de storing zo onder controle'. Inderdaad gaat enkele ogenblikken later het licht weer aan. In de machinekamer haalt B'Elanna een schakelaar over, terwijl ze fluistert : 'Hij is van mij, van mij alleen !'
Janeway haast zich naar de brug. Haar weg voert langs de hut van Seven. Op het moment dat ze bij Seven's hut is gaat de deur open, en Tom komt haastig naar buiten. Hij trekt zijn kleren recht, en ziet dan Janeway staan. De blik van afkeuring van de kapitein voor haar zoon spreekt boekdelen. 'Hier hebben we het later nog over' sist ze. Verward volgt Tom haar naar de brug. B'Elaan, nu Seven, mag hij dan geen enkele vrouw zien van de kapitein? Het lijkt wel of ze zijn moeder is, die was ook steeds tegen zijn vriendinnen. Tom snapt er even niets van. Dan staat hij eensklaps stil. In een flashback beleven we een deel uit de eerste episode van soaptrek weer: Janeway die tegenover Chakotay bekent: 'Tom, Tom is my son !'
Op de brug kijkt Janeway om zich heen.Vaag herinnert ze zich dat er nog iets was wat ze is vergeten. De lege stoel van Chakotay treft haar. Dat is het ! Chakotay ! De man die haar altijd trouw was, haar steun in deze zware tijden, de man die haar geheim kent. Met een kalme stem vraagt ze Tuvok waar Chakotay is. Tuvok kan geen positie vinden en Janeway gelast, met een licht bevende stem, een schip-wijde zoektocht naar de vermiste 1ste officier.
Chakotay zit in laadruim 4 op de grond en staart naar de wand. Janeway komt binnen, gevolgd door Tuvok, Tom, en Seven of Nine. 'Wat is er, Chakotay', zegt Janeway, 'vertel het me.' Als Chakotay antwoordt schrikken de aanwezigen van de veranderingen. Zijn deze veranderingen een gevolg van een vision-quest ? De donkere dreigende stem van Chakotay antwoordt Janeway : 'Ik wil naar huis, ik zoek een weg, breng me thuis!' Deze zin wordt met kracht uitgesproken, als een gebod, een onvoorwaardelijk bevel. Wanhopig kijkt Janeway om zich heen. Wie kan nu nog helpen ?
In het midden van het laadruim verschijnt plots een vreemdeling, lang en mager is hij, maar met een vriendelijk gelaat. Zijn handen hebben menselijke vormen, maar wijken toch af. Hij staat daar in het midden van het ruim en doet niets. Toch stelt Tuvok direct 'alarmfase paars' in, en houdt de vreemde met zijn faser onder schot.
Niemand heeft het gemerkt, maar Seven staat te tollen op haar benen. Plotsklaps, met een jammerende kreet van pijn, wanhoop en ellende, stort ze neer op de vloer van het ruim. Tom buigt zich bezorgd over haar heen, en roept de Doc naar het laadruim.
Janeway wendt zich tot de stille figuur in het midden van het ruim. 'Genoeg nu!' klinkt de stem van Janeway,' Wat wilt u van ons en wie bent u!'
De vreemdeling glimlacht, als hij antwoordt :
'Ik ben de reiziger'
'De Reiziger ?' Janeway herinnert zich verslagen van de Enterpise, waar een vreemdeling van Tau Ceti Alpha of zoiets het schip miljarden lichtjaren ver had laten vliegen. Kon dit een mogelijkheid zijn om haar en haar bemanning terug te krijgen ? 'Wat doet u hier?' vraagt ze gespannen. De reiziger loopt naar Chakotay : ' Hij riep me, en toen ben ik gekomen'
Doc betreedt het laadruim, en loopt direct naar Seven toe, die nog steeds verkrampt op het dek ligt. In een hoog tempo vraagt Doc aan Tom een aantal medische instrumenten. 'Cortiale Stimulator, Neurale Integrator, Externe Manipulator, Medische Surrogator, nee, de grote Surrogator wil ik hebben !' Janeway kijkt even opzij, naar de plek waar de doktor vecht voor Seven's leven. Doc kijkt op, werpt een korte blik op zijn patiënt, en zegt kortaf :' Dit was opzet'.
De reiziger stapt op Janeway toe, 'Ik moet dringend naar uw machinekamer, kapitein' Heel even aarzelt Janeway. Is deze vreemde te vertrouwen ? Dan : 'Tuvok, begeleid deze heer naar de machinekamer', Ik blijf hier. Zonder zich iets aan te trekken van Tuvoks wenkbrauwen, die weer een vervaarlijke dans uitvoeren, loopt Janeway naar Chakotay toe, en neemt hem in haar armen. ' Nu komt alles goed,' zegt ze, 'alles komt goed……'
In de machinekamer staat B'Elanna plots tegenover de reiziger 'Schakel het therad-onthoseinter-actieveld uit' eist deze. Woedend werpt B'Elanna zich op de reiziger, die verrassend genoeg blijft staan, en terugvecht. Tuvok besluit dat het tijd is om in te grijpen, en neemt de reiziger in de Vulcaanse nekgreep. Er gebeurt echter niets. Tuvok grijpt nogmaals, met een verbijsterde uitdrukking op z'n gezicht. Dan grijpt hij vastberaden B'Elanna in haar nek, en deze valt bewusteloos neer. 'Gelukkig', mompelt Tuvok,' Ik dacht even dat-ie het niet meer deed.'
De reiziger loopt naar een schakelpaneel, knikt, zet een schakelaar om. 'Dit zou moeten helpen.'
In het vrachtruim buigt Tom zich net over Seven heen als deze plots bijkomt. 'Ik was gedeactiveerd' mompelt de voormalige Borg. 'Verklaar de situatie'. Terwijl Tom aan een verklaring begint gaan Seven's ogen plots wijd open. 'Is dit een les in sociale interactie?' onderbreekt ze Tom. Deze draait zich om, en staart stomverbaasd naar Janeway en Chakotay, die elkaar hartstochtelijk zoenen…….
Janeway werd langzaam wakker. Met nog gesloten ogen realiseerde ze zich
dat zij wel erg raar had gedroomd. Vaag herinnerde ze zich iets over Kirk,
Kes en een of andere zoektocht naar een verdwenen volk. O ja, ze had op
schoot bij Kirk gezeten. Belachelijk! "Computer, licht aan!", zei Janeway,
nog amper bij haar positieven. Door haar gesloten ogen merkte ze dat het
licht vol aan was. Als ze ging slapen en het licht uitdeed was het nooit
vol aan. Vreemd. "Computer, licht dimmen met 75%." Voorzichtig opende ze
haar ogen. En nam de kamer in ogenschouw.
Haar ademhaling stokte. Dit was niet haar kamer! Leunende op haar ellebogen
ging ze wat overeind zitten. Het kostte haar moeite omdat haar hele lichaam
protesteerde tegen deze houding. Maar het was *wel* de kamer van Chakotay.
Haar thermolaken viel wat terug op het bed en ze zag dat ze geen nachtkledij
aan had. Geen nachtkledij aan en in het bed van Chakotay. Wat bezielde
haar opeens om de nacht door te brengen met hem? En waar was hij nu?
Ze liet zich terugvallen op het kussen om haar gedachten te ordenen en de consequenties te overzien.
Ze draaide haar hoofd en zag een paar meter van het bed een verhuisdoos staan. Nee, verbeterde Janeway zichzelf, geen doos, het was een kist. Nu pas werd ze zich ervan bewust dat ze eigenlijk al de hele tijd een vaag geluid had gehoord en het kwam uit de kist! Voorzichtig ging ze rechtop zitten, trok het laken los, sloeg het om zich heen en stapte uit bed. Ze draaide haar hoofd en zag een paar meter van het bed een verhuisdoos staan. Nee, verbeterde Janeway zichzelf, geen doos, het was een kist. Nu pas werd ze zich ervan bewust dat ze eigenlijk al de hele tijd een vaag geluid had gehoord en het kwam uit de kist! Voorzichtig ging ze rechtop zitten, trok het laken los, sloeg het om zich heen en stapte uit bed. Ze liep naar de kist. Nu wist ze het zeker: het geluid kwam uit de kist. Janeway legde voorzichtig een oor op de kist. Er zat iemand te huilen in de kist! Heel bedachtzaam ontgrendelde ze de kist en deed het deksel omhoog.
Chakotay liep te ijsberen in de Observatoriumkamer. Hij voelde zich erg verward. Kathryn liet hem altijd tot een bepaald punt toenadering zoeken. Zo gauw die grens bereikt was, werd ze afstandelijk. Toen gisteravond Kathryn het initiatief nam tot een langdurige hartstochtelijk kus, beantwoordde hij die kus alsof ze al jaren zo met elkaar omgingen. En als klap op de vuurpijl volgde er op die kus een liefdesnacht die hij in zijn stoutste dromen niet had kunnen voorstellen. In zijn hut nog wel! Chakotay nam zich voor bij de eerste de beste gelegenheid Kathryn het vuur na aan de schenen te leggen over hoe het nu verder moest. "Maar ik laat me niet afschepen", zei hij hardop. "Ik wil haar". En de eerste 20 jaar is hier geen Starfleet admiraal te bekennen die dit zou willen verbieden, bedacht hij zich. Met een glimlach om de mond beende hij de Observatoriumkamer uit richting de brug.
Voor de tweede keer in een korte tijd stokte de ademhaling van Captain Janeway. Even was ze sprakeloos. In de kist zat Tom, haar zoon. Als een klein, bang en hulpeloos schepsel. Zijn ogen waren rood omrand van het vele huilen. "Tom!, wat doe je hier in deze kist?, vroeg Janeway verbaasd.
Na een moment, herkende Tom Janeway en hield op met huilen. Bij het
opstaan pakte Tom ook nog twee zwepen op die in de kist lagen. Tom ging
staan en zei: "Moe...., Ja.. euh captain, dat is nogal gênant. "Kom
op met dat verhaal", commandeerde Janeway. "Wel ziet u, ik... euh... wordt
nogal eens geplaagd door twee vrouwen. Die stoppen me dan in deze kist.
Die kist slepen ze dan overal met zich mee.
Ze zijn nu vergeten me eruit te halen", zei Tom. Janeway zag dat er
weer een huilbui aan zat te komen. Om dat te voorkomen vroeg ze: " Wie
zijn die twee vrouwen? Ik zal ze hoogstpersoonlijk hierover ondervragen!"
"Ik ben tenslotte je m....", Nog net kon Janeway zich inhouden. Nee, hij
mocht het nog niet weten.! Eehhhhh, dat mag ik niet zeggen", zei Tom kortaf.
"Tom!, ik beveel je mij die namen te noemen!" Hoe durfden die twee vrouwen
haar zoon op te sluiten; ik zal die dames eens zelf opsluiten, bedacht
Janeway kwaad.
"Nou Tom, hoe zit het ermee"?, vroeg Janeway met een afgemeten stem.
Hij keek met bewondering naar zijn moeder. Wat was hij toch een bofkont. "Ene Readan en Kasais, Captain", zei Tom heel formeel.
Hoe komt de kist met Tom in Chakotay's kamer?
En wat deden Readan en Kasias daar?
Een witte flits, een doos, Tom. Zwetend en naar adem happend komt Janeway overeind. Het was een droom, of niet? Het duizelige en doffe gevoel blijft echter. Ze tast instinctief naar een hypospray die naast haar bed ligt en drukt het instrument tegen haar hals. Terwijl de hypospray een geruststellende sis laten horen voelt ze plotseling een arm om haar pols. Wie? Wat? Het is de doctor! "Wat heeft dit te betekenen? Deze hypospray ben ik al maanden kwijt!" Janeway mompelt iets van "ik kan het uitleggen", maar de doctor let er niet op. "Ik kan niet toestaan dat wie dan ook op dit schip zichzelf medicatie toedient en zeker niet als het... het... o mijn... met een verbijsterde uitdrukking staart de doctor naar het display van de hypospray.
Ondertussen komt B'Elanna in haar kamer weer bij haar positieven. "Au,
m'n nek, als ik die Tuvok te pakken krijg.." Dan herinnert ze zich de reiziger
weer... "mijn machinekamer!" Ze kleedt zich snel aan en rent er naar toe.
Een vreemde groene gloed komt uit de machinekamer en er klingt een hoog,
gierend geluid. "Mijn warpmotor!" flitst het door haar hoofd als de deur
van de machinekamer opengaat. Binnen ligt Tuvok bewusteloos op de grond.
"Bwahhaahaaahaaaaa! Een krankzinnig gelach komt vanuit de warpmotor.
Het is de reiziger! "Stop hiermee!" gilt B'Elanna "de dilithium kristallen
raken overbelast!. Ik ga de warpmotor uitschakelen" en ze begint toetsen
in te drukken. "Nee! Stop! Niet nu ik er zo dichtbij ben". Het hoofd van
de reiziger duikt op uit de warpdrive. Er zit echter een boosaardige grijns
op.
"Of ik vertel iedereen van je baby". B'Elanna verstart "Jij, jij" begint
ze. 'Ben & Jerry Totally Nuts Spice(tm), een zwaar verslavende
substantie die de precognitieve cortex overstimuleert zodat de gebruiker
in de toekomst kan kijken'.
De doctor kijkt Janeway streng aan. "En verboden door de federatie in
2103, als ik me het goed herinner." Janeway lijkt echter totaal niet onder
de indruk. "Hoe denk je dat ik anders door de academie ben gekomen" lacht
ze ontspannen. "Maar dit kan ik niet toestaan", roept de doctor wanhopig.
"Ik zal u uit uw functie moeten ontheffen". Hij pakt zijn tricorder en
scant Janeway. "Net wat ik dacht, een punt nul nul nul vier faseverschuiving.
Ik..." begint hij maar dan maakt Voyager plotseling slagzij en valt de
doctor bovenop Janeway. Bliksemsnel grijpt ze naar zijn MHE en schakelt
deze uit. "Geen tijd voor flauwekul doctor en bovendien hoeft niemand dit
te weten" glimlacht Janeway. Ze raakt haar communicator aan. "Chakotay,
wat is er aan de hand? Chakotay?" Besluiteloos staat B'Elanna voor de console.
Plotseling gaat de deur open. Het is Chakotay in volledige indianen outfit!
"Vader, niet op deze manier!" B'Elanna's mond valt open "Vader?" De reiziger
kijkt nu erg ongemakkelijk "Je weet dat ik dit probleempje heb, zoon
en ik dacht.. met een beetje warp krijg ik eh.." Het gezicht van de reiziger
is nu helemaal rood aangelopen.
"Hier, probeer dit". Chakotay lacht met een tandpasta glimlach richting
de camera en gooit vervolgens een kartonnen doosje richting de
reiziger/zijn vader die het keurig opvangt. "Hmm, Viagra, werkt het
echt?", vraagt de reiziger met een vreemde stem. Chakotay lacht zijn beste
verkopersglimlach, maar kijkt dan verward. "Waarom zeg ik dit?" B'Elanna
kijkt naar beneden "en wat doet dit Pepsi(tm) logo op mijn uniform?"
Op de brug zitten Kim en Harry even verbaasd met een grote kom Kellog's Cornflakes(tm) op schoot. Ook Kapitein Janeway vraagt zich af waar die metalen cylinder met de tekst "8x4" plotseling vandaan kwam.
Gaat Voyager(tm) nu helemaal commercieel?
Wat gaat kapitein Janeway met de doctor doen en hoe zit het met haar verslaving?
Blijft B'Elanna's baby een geheim?
Is de reiziger echt Chakotays vader?
Beleef het mee in SoapTrek(tm) deel 20! (na de reclame)
Captain Janeway weet de brug te bereiken. 'Situatierapport' snauwt ze. Kim laat van schrik zijn Kellog's™ vallen, en schakelt de sensoren in. 'Dek 5 sectie 4 zit vol met C&A™ kleding, en dek 4 sectie 7 bevat een Auping™ bed', zegt hij verbijsterd.
Ook in de machinekamer is het goed fout. Hewlett Packard ™ printers staan te ratelen, en het zachte zoemen van de Warp-kern wordt overstemd door op volle sterkte spelende Aiwa™ luidsprekers, die de 'Blue Danube' van Strauss ten gehore brengen. Elke 20,01 seconden begint de muziek opnieuw. B'Elanna kijkt verwilderd om zich heen, en dan naar haar voeten, De Startrek™ laarzen zijn verdwenen, ze heeft nu Nike™ schoenen aan. B'Elanna springt vooruit, naar haar bedieningspaneel toe, maar glijdt uit over een Libresse™ inlegkruisje. Vlak voordat ze het bewustzijn verliest ziet ze de reiziger, die een pakje Blue Band™ margarine voor haar neerlegt……
Op de brug wordt de toestand onhoudbaar. De helft van de schermen laat een blauw beeld zien, met de melding 'Fatal Error™ at address 2011:4077™' Janeway trekt een console naar zich toe die plots veranderd in een oud model IBM™ computer. Zelfs het hoofdscherm vertoont een vreemd beeld met de melding 'Linux™ '. Tom rent binnen, kijkt om zich heen, en stort zich op de besturing, die begint te vervormen tot een notenhouten Ferrari™ dashboard. Dan komt Seven de brug op. Ondanks de kritieke situatie is het heel even stil. Seven heeft slechts een heel klein broekje aan, en een vaag soort sjaal om zich heen geslagen. In haar hand houdt ze een fles Fa™ douchegel. Toch is haar stem rustig als ze meldt: 'Causaliteitsbreuk recht vooruit, norm-existentie-variabelen overschreden'
Janeway verzamelt al haar kalmte, en geeft een bevel. 'Harry, vuur met alles op die breuk !' Als er geen antwoord komt draait ze zich om. 'Vuur !!', schreeuwt ze. Harry aarzelt nog even en zegt dan: 'Met Calvé™ pindakaas of DA™ wattenstaafjes ?' Janeway grijpt woest haar faser, die in haar handen vervormt tot een tube Prodent™ tandpasta. Dan breekt er iets in Janeway, die uiterlijk zo koele, harstochtelijke kapitein van de Voyager. Dit is te veel, als ook haar schip haar in de steek laat. Zwijgend draait ze zich om, en loopt naar haar 'ready-room', zonder acht te slaan op de stoel, waarop plots een pak Pampers™ verschijnt……
Verdoofd staart ze naar buiten, waar Lego™ ruimteschepen af en aan vliegen, en een oorlog met Playmobil™ soortgenoten uitvechten. Dan, zachtjes pakt ze onder de bank een zwarte doos vandaan, en opent die. Even is er nog wat emotie, als ze een dode duif uit het zwarte kistje haalt, en ze mompelt: 'Duif is dood, te lang in zwarte kistje gezeten' . Dan haalt ze voorzichtig een knop uit de zwarte doos. Even is het stil, dan spreekt ze weer, zachter dan normaal, geheel verslagen door deze verwarrende gebeurtenissen.
'Nu is het genoeg', mompelt ze, en met een snik drukt ze op de rode knop met het opschrift :
'Reset Button™.'
Wordt vervolgd ??? !!
"Wat is het medische noodgeval?"
De doctor kijkt verward om zich heen, een lege ziekenboeg is alles
wat hij ziet.
"Juist. Er probeert weer iemand grappig te zijn. Volgens mijn database was er in de 20e eeuw een populaire sociale activiteit genaamd 'belletje trekken'. Ik zie een zekere gelijkenis met wat ik 'doktertje oproepen' zal noemen. Wellicht is er een gebrek aan ontspanning aan boord. Ik zal een onderzoek instellen."
"Bliep bliep. EMH geactiveerd door scheepscomputer vanwege medisch noodgeval. Doctor, meldt u alstublieft op Holodeck 8."
De stem van de computer verraste de doctor enigszins. Holodeck 8? En de computer die hem gewekt had? Dan was er dus echt een noodgeval. Gelukkig had niemand hem daarnet gehoord, het klonk vast niet erg professioneel. Op naar Holodeck 8!
Eenmaal aangekomen bleken de deuren van het Holodeck gesloten.
"Computer, deur open!"
De deuren bleven dicht. Geweldig, dacht de doctor, dit heb ik altijd
al willen doen.
"Computer, open de deur naar Holodeck 8. Medisch noodgeval, scheepsdoctor, code KES-I-1-2-69-U."
De deuren van het holodeck gleden open, en de doctor stormde naar binnen. Wat hij zag overtrod alles wat hij verwacht had. De complete bemanning lag uitgestrekt naast elkaar, op holografische bedden. Vreemde apparaten, aangesloten op hun hoofden, zorgeden voor een vreemd gezoem. Ook de Reiziger lag er, naast B'Elanna. De doctor pakte zijn medische tricorder en scande een voor een de lichamen. Ze waren echt, het waren geen hologrammen.
"Computer, wie bestuurt het schip?"
"Niemand. Het schip ligt stil."
Dat was iets voor later zorg, hij moest nu snel en doortastend actie ondernemen. Allereerst alles wat holografisch is maar eens uitschakelen.
"Computer, beeindig programma."
In een flits was de doctor verdwenen.
En in een flits verscheen hij weer.
"Goed. Gelukkig dat niemand dat zag. En gelukkig kan ik mezelf activeren. Computer, beeindig het programma dat momenteel in Holodeck 8 draait, maar laat het EMH intact!"
Boem! Boem! Boem! Boem!
Een voor een vielen de bemanningsleden van Voyager op de grond, omdat de bedden waarop ze lagen verdwenen. B'Elanna vloekte, Tuvok stond op en keek om zich heen, Janeway en Chakotay vielen op elkaar, en Tom stootte zijn hoofd. Na even om zich heen te hebben gekeken werden alle blikken op de doctor gericht, die met een grote grijns op zijn gezicht stond toe te kijken.
"Jullie kunnen me later bedanken, het lijkt me belangrijker dat we eerst het schip weer op weg sturen en uitvinden wat er hier gebeurd is."
Verwarde kreten en beschuldigingen waren het antwoord.
"Doc?!?" "Schip op weg?" "8x4?" "Cornflakes?" "Viagra?" "Ja maar, moet ik nu Libresse of O.B. gebruiken?" "Mijn warpmotor?"
Janeway nam het initiatief.
"Wat hier ook gebeurd is, iedereen keert eerst terug naar zijn post. Chakotay en Paris, zorg ervoor dat het schip weer op koers komt, wat het nu ook aan het doen is. B'Elanna, naar de machinekamer, je kunt onze vriend de Reiziger meenemen. Tuvok, jij gaat samen met de doctor uitzoeken wat her gebeurd is. Seven, Harry, ik wil een volledige controle van het hele schip."
Janeway zat in de kapiteinsstoel op de brug. Het schip was weer op weg, er werd gezocht naar sneller vervoer. De vreemde beelden uit haar dromen spookten nog door haar hoofd. Paardrijden en zwemmen danzij een miraculeus inbrengsysteem uit de 20e eeuw? Dat zou ...
"Bliep bliep"
"Kapitein, we hebben de oorzaak van de vreemde gedachten gevonden."
Tuvok's stem schalde over de brug.
"Vertel."
"Blijkbaar zorgden de apparaten op het holodeck voor een combinatie van dromen en dagdromen, compleet met geuren en geluiden. Als bron voor deze fantasien werd de database van de Federatie gebruikt. Het lijkt erop dat een mix van onze eigen logbestanden en informatie uit de 20e eeuw gebruikt is. Er is zelfs data van de eerste poging tot een globaal netwerk, het zogenaamde internet gebruikt. Het betreft hier vooral een verzameling semi-samenhangende berichten van gebruikers uit die tijd, opgeslagen in een systeem dat USENET heet."
"Dat verklaart een aantal bizarre zaken. Zoek zo snel mogelijk uit wie
hiervoor verantwoordelijk is."
"Natuurlijk. Tuvok uit."
Goed, er is een eerste verklaring. Maar wie kan de complete bemanning
in het holodeck aansluiten op droomapparatuur?
"Een hele goede morgen, mijn kapiteininnetje ... lekker geslapen?"
Die stem ... Janeway draaide zich snel om.
"Ook goedemorgen Q. Ik neem aan dat je iets uit te leggen hebt?"
Q, gehuld in het uniform van een Starfleet-admiraal, stond triomfantelijk naast Voyager's kapitein. Chakotay en Paris stormden op hem af, terwijl ze wisten dat ze niets uit konden richten tegen zijn kracht. "Kathryn, licht van mijn leven, je kunt me toch wel iets hartelijker begroeten?"
Met een knip van zijn vingers waren Chakotay en Tom verdwenen. In hun
plaats stonden twee vreemde wezens. Een geel, muisachtig beestje, met rode
wangen en een lange, vreemd gevormde staart, en een vreemd soort schildpad
met iets van een plant op zijn rug.
"Bulba. Bulbasaur! Bulba?"
"Pi-ka pika? Pika-chu!"
Kathryn Janeway dacht bliksemsnel na. Q kon irritant zijn, maar hij
kon Voyager, inclusief bemanning, ook in een ogenblik thuisbrengen. Bovendien
was hij almachtig. Ze toverde een vriendelijke glimlach op haar gezicht.
"Welkom aan boord, Q. Kan ik je ergens mee helpen?"
"Ah, dat lijkt er meer op. Ja, kapitein, u kunt me ergens mee helpen.
Ik voel me nogal ... hoe zal ik het uitdrukken ... impotent."
Een lichte blos kleurde de wangen van Kathryn Janeway. Waar was ze
nu weer in verzeild geraakt. Eigenlijk had ze hier ook helemaal geen tijd
voor, maar ja, hoe poeier je iemand met de krachten van een God af? De
laatste keer had een klein virus in de computer van Voyager Q op een dwaalspoor
gebracht. Maar een impotente Q ...
"Q, misschien kunnen we deze discussie beter in mijn kamer voortzetten.
En zou je alsjeblieft zo vriendelijk willen zijn om mijn bemanningsleden
hun eigen uiterlijk weer terug te geven?"
"U vergist zich, kapitein. Dit zijn niet uw bemanningsleden. Dit was
een soort wisseltruc, heel grappig. Paris en Chakotay beleven op dit moment
een vrolijk avontuur in een 20e eeuwse tekenfilm, een fenomeen dat ik net
in uw database had gevonden, vlak voordat uw heldhaftige doctor voor reddende
engel moest spelen. Maar omdat u het zo vriendelijk vraagt, vooruit ..."
In een flits verdwenen de merkwaardige creaturen, en Tom Paris en Chakotay
stonden verdwaasd op de brug.
"Wauw," zei Paris, "de vrouwen daar droegen allemaal net zulke korte
rokjes als het damesuniform ten tijde van de Enterprise van Kirk had. Misschien
was vroeger toch alles beter."
Janeway keek Paris even vermanend aan, maar hoe kon ze ooit lang boos
blijven op haar eigen zoon?
"Chakotay, ik ga overleggen met Q. Als je me nodig hebt ben ik in mijn
kamer. Jij hebt het bevel over de brug."
"Pika ... ik bedoel, prima, kapitein." Q volgde Janeway naar haar kamer.
"Misschien moet ik me wat duidelijker uitdrukken. Ik heb al mijn krachten nog. Ik kan alles, ik ben almachtig, omnipotent. Maar ik heb geen fut meer, geen zin meer om ook nog maar iets te doen. Impotent dus, zo gezegd. Vandaar dat ik wat ontspanning zocht bij jullie amusante mensen. Maar zoals u misschien was opgevallen was ik zelfs te ongeïnteresseerd om dat met mijn eigen krachten te doen. Ik ben maar zo vrij geweest om van uw holotechnologie gebruik te maken, uiteraard aangestuurd door mijn genialiteit. Het feit dat de doctor u kon bevrijden was uiteraard ook alleen omdat ik de moeite niet nam om in te grijpen. En omdat hij me enigszins vermaakte."
De kapitein van Voyager slaakte een diepe zucht. "Q, als ik het goed
begrijp wil je dat wij je helpen om uit een dip te komen?"
"Dip is een ruim begrip, kapiteinin, maar als u het zo wilt uitdrukken,
ja. Ik heb een stel hulpeloze mensen zo ver van huis als jullie heel wat
te bieden ..."
Met een triomfantelijke en tegelijkertijd enigszins verveelde glimlach op zijn gezicht nestelde Q zich in de hangmat die hij zojuist voor zichzelf had opgeroepen. Janeway fronste even. Wat moest ze hier in vredesnaam mee? Net toen ze Q wilde vragen wat hij onder ontspanning verstond, als almachtig wezen zijnde, ging er een enorme schokgolf door het schip.
"Kapitein," klonk B'Elanna's enthousiaste stem door de kamer, "de Reiziger heeft zojuist de snelheid van Voyager vertienvoudigd. Ik weet niet hoe het kan, maar we gaan ongelooflijk snel richting huis nu!"
Q keek op. 'De reiziger? Dat kan niet!’
Janeway keek op bij deze onkarakteristieke uitbarsting van Q. 'En waarom kan dat niet?' vroeg ze kalm. Q antwoordde niet, maar begon heen en weer te lopen in de cabine. B'Elanna draaide zich om en wilde de deur uitlopen, toen ze tegen Tom aanbotste. 'Wat zei je? Gaan we naar huis?' B'Elanna knikte, nog denkend aan Tom en Seven, en aan haar ongeboren kind. In een vlaag van zwakte wierp ze zich in Tom’s verbijsterde armen, en drukte hem tegen zich aan. ‘Eindelijk naar huis, jij en ik, altijd samen' Janeway keek beurtelings van Q naar het stel in de deuropening. Vreemd allemaal, erg vreemd als je het goed bekeek……
Ze stond op, duwde Tom en B'Elanna uit elkaar en liep naar de Turbolift. 'Machinekamer'. Na een korte tijd openden de liftdeuren zich weer, en Janeway wilde naar buiten stappen. Maar dit was de machinekamer niet, dit was zelfs Voyager niet. Voor haar liepen jonge mensen in wat leek 20steeeuwse kleding, en op een groot bord tegenover haar stond te lezen: 'Welcome in Sunnydale'. Waar was ze nu terechtgekomen?
Uren later wist Janeway nog steeds niet wat er gebeurd was. Ze was op aarde kennelijk, in de plaats Sunnydale, ergens in de vroegere USA. Verborgen in een park had ze al tweemaal haar phaser moeten gebruiken tegen vreemde wezens, sterk, onmenselijk sterk, met een menselijk uiterlijk, maar met vreemde vertrokken gezichten. De phaser bleek niet voldoende te zijn. Het eerste gevecht had Janeway bijna verloren, totdat ze haar tegenstander direct in de ogen vuurde. Hij verdween in een wolk stof. De bijeffecten van de phaser, het heldere licht wat zo verwant was aan natuurlijk zonnelicht, hadden een dodelijker uitwerking dan de pure energetische waarde van het schot. Ook de tweede verdween nadat ze de ogen had geraakt in een wolk stof. Geritsel in de struiken vlak bij haar deed Janeway op haar hoede zijn. Was dit weer een van die monsters?
Een blond meisje liep over het pad in het maanlicht. Achter haar bewoog een schaduw, en ondanks de onzekerheid en de situatie waarin ze verkeerde sprong Janeway overeind, klaar om het tengere blonde meisje te waarschuwen voor de monsterlijke gedaante achter haar.
Het was niet nodig. Nauwelijks had de vreemde het meisje bereikt, of met een geweldige krachtsexplosie, die een Klingon niet zou misstaan, werd de aanvaller door de lucht geslingerd. In een soepele beweging, gratie gepaard aan kracht, haalde het blonde meisje een houten staak tevoorschijn, en dreef deze met kracht recht in het hart van de aanvaller, die tot stof verging. Nauwelijks sneller ademend keek ze op, de houten spies in haar hand klaar om toe te steken, toen Janeway naderde.
'Dat was heel wat', zei de kapitein. 'Hoe heet je en hoe doe je dat?' Het meisje stond op, en antwoordde; ' Ik ben Buffy, de Vampire Slayer' , op een toon alsof dat alles verklaarde. 'En wie bent u?’
'En toen nam ik haar maar mee’, beëindigde Buffy haar verhaal. Ze stonden in het huis van Giles, die volgens Buffy een soort Behoeder voor Buffy was. Na hun ontmoeting in het park had Buffy ademloos geluisterd naar het verhaal wat Janeway te vertellen had. Over Voyager, reizen tussen de Sterren, en de lange tocht naar huis. Die was op haar beurt verrast dat dit lieve, onschuldig ogende meisje de stad verdedigde tegen wat wel een invasie van monsterlijke creaturen leek, vampiers genaamd. Wel was het Janeway duidelijk geworden dat dit het verre verleden was, zo rond het jaar 1999. Buffy had Janeway meegenomen naar Giles. Anderen waren binnengekomen, twee meisjes en twee jongens. Willow, Cordelia, Oz en Angel. De laatste verraste Janeway. Hij leek in zijn bewegingen erg op de vampiers die haar en Buffy hadden aangevallen. Vreemd, daar zou vast wel een lang verhaal achter zitten, misschien wel een hopeloze liefde.. Ze glimlachte even. Tijden veranderen, liefde was eeuwig……
Giles haalde Janeway uit haar overpeinzingen. 'Hier, dit boek,' begon hij. Hier staat de demon Q genoemd.' Vanuit het oude, vergeelde en bijna uit elkaar vallende boek staarde de beeltenis van Q Janeway aan. Ja, ook al waren de haren verdwenen, de oren puntig als van een Vulcaniër, en de lippen ontsierd door drie grote ringen, dat was Q. 'En wat doen we nu?' vroeg Janeway. Even was het stil, terwijl alle ogen zich op Giles richtten. 'Eehh…, nu…, wel…, eehh…, dat is niet makkelijk,' begon Giles, 'maar hier staat dat de Q-demon jaloers is, en zijn daden ongedaan worden gemaakt als hij het object van zijn verering in de armen van anderen ziet. Dat object, kapitein, dat…' Janeway onderbrak hem. 'Dat ben ik.' Even was het stil, toen kwam Cordelia met de vraag die ieder bezighield: 'Hoe doen we dat?’
Janeway stond in haar kamer aan boord van de Voyager. Q stond tegenover haar, glunderend. 'Ik wist wel dat je een manier zou vinden, en ik heb me kostelijk vermaakt' zei hij. Giles alleen was niet genoeg, Oz en Angel ook niet, nee zelfs Cordelia en Buffy. Mijn liefste kapitein, U heeft mijn stoutste verwachtingen overtroffen!' Janeway zei niets, woedend over wat haar was overkomen door Q's schuld. 'Ik wou dat ik dit allemaal kon vergeten, Q', was haar commentaar, 'gewoon alles vergeten, jij, jij stuk ruimtevuil!!!' De laatste woorden werden zo luid geschreeuwd dat ze op de brug door Chakotay werden gehoord. Hij stond op, liep naar de deur van Janeway's kamer, en opende deze.
Q zat naast Janeway op de sofa. Samen dronken ze een glaasje appelsap, terwijl op de achtergrond een zacht muziekje speelde. 'Ja' zei Q net, 'het is soms wel makkelijk als je Omnipotent bent, maar toch…'
Op dat moment ging er een enorme schokgolf door het schip.
"Kapitein," klonk B'Elanna's enthousiaste stem door de kamer, "de Reiziger heeft zojuist de snelheid van Voyager vertienvoudigd. Ik weet niet hoe het kan, maar we gaan ongelooflijk snel richting huis nu!"
'Die ben ik vergeten', riep Q uit, 'de reiziger !!!!'
'Die ben ik vergeten', riep Q uit, 'de reiziger !!!!'
Janeway keek op bij deze onkarakteristieke uitbarsting van Q. 'Hoezo vergeten?' vroeg ze kalm. Q antwoordde niet, maar begon heen en weer te lopen in de cabine. B'Elanna draaide zich om en wilde de deur uitlopen, toen ze tegen Tom aanbotste. 'Wat zeg je? Kunnen we naar huis?' B'Elanna knikte, nog denkend aan Tom en Seven, en aan haar groeiende baby. In een vlaag van verstandsverbijstering wierp ze zich tegen Tom's lichaam en drukte hem tegen zich aan. 'Eindelijk naar huis, wij drieën, altijd samen' Janeway keek beurtelings van Q naar het stel in de deuropening. Vreemd allemaal, erg vreemd als je het zo bekeek.
Ze stond op, duwde Tom en B'Elanna uit elkaar en liep naar de Turbolift. 'Machinekamer'. Na een korte tijd openden de liftdeuren zich weer, en Janeway wilde naar buiten stappen. Maar dit was de machinekamer niet, dit was zelfs Voyager niet. Voor haar liepen jonge mensen in wat leek 20ste eeuwse kleding, en op een groot bord tegenover haar stond te lezen: 'Welcome in Sunnydale'. Waar was ze nu terechtgekomen?
Een blond meisje rende op haar af en riep haar "Kathryn, Kathryn Janeway, wacht!". Niet eens buiten adem van haar zeer snelle sprint sprak het meisje haar aan "Hoi, ik ben Buffy. Je bent hier al eerder geweest en als ik me niet vergis hebben we heel weinig tijd. Het duurt hooguit 24 uur voor ie weer genoeg kracht heeft." "Genoeg kracht? Wie? Waarvoor?" vroeg Janeway. "Geen tijd" zei Buffy terwijl ze Janeway meesleepte naar de gereedstaande auto.
"Was het dan echt wat ik beleefde?" vroeg Janeway even later aan Giles terwijl ze in de snel rijdende auto zaten, "Ik dacht dat Q weer een grap uithaalde". "De Q-demon is een demon die ruwweg elke 666 jaar weer de kop opsteekt. Een van zijn sterkste krachten is het vermogen om menselijke wezens een volledig verkeerd perspectief van hun eigen wereld te geven. Hij verandert zogezegd zeer selectief het geheugen. Door een stom toeval hebben wij een tijdsgat geopend terwijl we een onderzoek naar deze demon deden... We realiseerden het ons pas toen u al lang weer weg was. We hebben hetzelfde tijdgat nogmaals geopend, hopende dat u op hetzelfde moment in tijd dezelfde actie zou uitvoeren. De Q-demon heeft namelijk het vorige tijdgat gerepareerd met zijn andere krachten. Nou ja, u zult het wel zien." "Gelukkig had hij daardoor geen tijd en kracht om uw geheugen aan te passen.", voegde Willow nog toe.
Een bord 'San Francisco 47 Miles' raasde voorbij. "Nog een klein uur rijden." zei Xander. "Waar gaan we naar toe?" vroeg Janeway. "We gaan naar een stel vrienden die gespecialiseerd zijn in degelijke sterke demonen. Buffy is eigenlijk alleen gewend om ze hard te slaan, en dat helpt niet bij een Q." antwoordde Willow, "Voor een Q heb je magie nodig". Janeway dommelde langzaam weg in de voortrazende auto, al deze gebeurtenissen en nieuwe kennis waren wel erg vermoeiend. Ze droomde van lange strandwandelingen met Chakotay en samen grijs in een schommelstoel met lichtbruine kindertjes met een vreemd gerimpeld voorhoofd die om hen heen dartelden en Tom die de kinderen toeriep rustig aan te doen...
"Kathryn, snel." schudde Buffy haar wakker, "Ze hebben de spreuk al
voorbereid."
"Dit zijn Phoebe, Piper en Prue" vertelde Willow, "Ze zijn heksen,
en vormen samen het krachtigste magische stel aan deze kant van de Atlantische
Oceaan."
"Echt? Zijn wij dat?" riep een verrukte Phoebe. Met een "Phoebe! Ja,
wij zijn de Charmed Ones. Aangenaam kennis te maken Kathryn," nam Prue
als oudste zus het initiatief. "De Kracht van de Drie, daar hebben ze ons
voor nodig. En daar heb ik mijn club ook naar vernoemd" vulde Piper aan.
Janeway keek ongelovig om zich heen. "Ik kom uit de 23ste eeuw en moet hier in 1999 geholpen worden door een stel giechelende amateurtovenaartjes en een atletisch blond meisje tegen een omnipotentwezen op mijn ruimteschip in het Delta-kwadrant" dacht ze nog net voor ze van haar stokje ging.
Toen ze weer bijkwam zat ze op een bank en waren alleen de drie zusjes en Willow nog aanwezig. "Werd het allemaal wat teveel?" vroeg Piper. "We moeten opschieten" zei Prue. "Geef haar even de tijd, anders gaat ze zo weer onderuit" sommeerde Piper. "Als het maar snel gebeurt" bitste Prue. Phoebe klaagde nog "Je weet hoe ik presteer onder druk, laat me nou even met rust, ik moet die spreuk afmaken."
"Ok" zegt Prue "We hebben niet veel tijd meer. Ik zal je uitleggen wat we gaan doen: We hebben in ons Boek der Schaduwen een spreuk gevonden om een Q-demon 666 jaar te laten slapen in het hart van het universum." "Dat klinkt goed" kwam Janeway er tussendoor. "Tja, maar er is een klein probleempje. Het moet eigenlijk een heks zijn die de spreuk gebruikt..." relativeerde Piper. "Juist" ging Prue verder, "En daarom heeft Phoebe nu een spreuk gemaakt om een heks te maken." "Bijna, laat me nog even met rust" riep iemand uit de keuken. "En daarmee veranderen we jou in een heks en dan kan je als je terug bent in je schip de Q laten verdwijnen met onze spreuk uit het Boek."
"En wat is precies het addertje onder het gras?" vroeg Janeway heel voorzichtig. "Nou, dat zit zo... We weten niet precies of je wel heks blijft als de Q het tijdgat repareert..." bracht Piper in. "Hmm, laten we het maar doen" sprak Janeway eindelijk weer eens kwiek en actief. Met een doel voor ogen en de mogelijkheid om in alle rust verder te gaan met haar terugreis, samen met Chakotay en haar zoon, had ze ineens weer alle energie terug.
"To be so charmed, have your hands warmed. Don't scratch that itch, because you're a witch!" "Dat is hem? Dat is jouw spreuk om iemand een heks te maken?" vroeg Prue. "Ehm ja, het moet werken, als we hem met zijn drieën tegelijk opzeggen en deze hoed op haar hoofd zetten." antwoordde Phoebe. Piper keek verbaasd naar de puntige hoed "Wat cliché..."
"Ok, dus als je straks terug bent op je schip dan zeg je dus 'Itchy bitchy, I am a witchy. Phoebe, Piper and Prue taught me to get rid of Q. I can see your fright, now sleep tight!' en dan is ie weg. Hoop ik." Janeway knikte begrijpend, maar kon een glimlach niet onderdrukken. "Moet ik die hoed erbij ophouden?". "Ik weet het niet zeker, maar doe maar wel."
Janeway voelde zich krachtig na het ritueel, en haar hele lijf zinderde van de energie. "Ik kan haast niet wachten tot Q het tijdga..."
Janeway stond in haar kamer aan boord van de Voyager. Q stond tegenover haar, geïrriteerd. "Waar kom je vandaan?" vroeg hij. Janeway zweeg terwijl ze haar gedachten op een rijtje probeerde te krijgen. Ze kon Q's krachten aan haar hoofd voelen trekken en had moeite om helder te denken. De deur opende en B'Elanna liep binnen. "Kapitein, ik moet U vragen of ik wat minder diensten kan draaien de komende... Oooooh!!" riep B'Elanna uit terwijl Q op haar afrende en haar beetpakte.
Janeway voelde Q's aandacht verslappen en sprak snel haar spreuk, die ze zich nu eindelijk kon herinneren. In een spectaculaire flits verdween Q, en met hem het tintelende gevoel in haar lichaam. B'Elanna lag door elkaar geschud op de grond. "De baby" snikte ze "de baby". Janeway keek naar een glas water op haar buro en het vloog in haar hand. "Hier, drink maar even wat, je bent in shock."
"Oh, de baby", kreunt B'Elanna opnieuw. "Het water is gebroken." Met
afschuwen kijkt Janeway naar de pas geboende vloer. Een plas water vormt
zich onder het verkrampte lichaam van B'Elanna. Ze kijkt naar het glas
in haar hand, maar dat is nog steeds vol. Het water moet ergens anders
vandaan komen.
"Oh, mijn baby," huilt B'Elanna. "Het is twee maanden te vroeg." Nu
ze voor de vierde keer het woord 'baby' hoort, dringt het eindelijk tot
Janeway door: B'Elanna ging een kind krijgen, hier, op haar vloer!! Woedend
tipt ze haar communicator aan: "Tuvok, beam dit kreng hier direct naar
de ziekenboeg, en waarschuw de Doctor. Oh ja, en laat onmiddellijk de werkster
komen."
Samen met Seven slaagt de Doctor erin om de bevalling succesvol te laten verlopen. B'Elanna is moeder geworden van een gezonde dochter. Het kind moet echter nog wel een tijdje in de couveuse. Terwijl de Doctor B'Elanna gaat verzorgen, staat Seven bij de couveuse naar het meisje te kijken. "Zal dit kind Tom en B'Elanna weer dichter bij elkaar brengen?" denkt ze. Dat betekent dat ze Tom weer zal verliezen. Vertwijfeld denkt ze dat het beter ware geweest als het kind er niet was. Ze strekt haar armen en reikt naar het kleine meisje.
Intussen zit Janeway in haar ready room te overdenken wat er de laatste dagen allemaal gebeurd is. Nu de Q-Demon verdwenen is, lijkt alles weer normaal aan boord. De Reiziger is verdwenen en Chakotay ontkent dat dat zijn vader is. Blijkbaar was dat dus ook een illusie, gecreërd door de Q-Demon. Ze vraagt zich wel af of al die onstuimige nachten met de Doctor, Harry en Chakotay wel echt waren.
Zo'n drie lichtjaren voor de boeg van Voyager bevindt zich een vreemde, hoog-energetische anomalie die met een enorme snelheid door het universum raast. Voyager bevindt zich in zijn weg, maar sensor arrays aan boord hebben het gevaar nog niet opgemerkt.
Wanneer komt Tom te weten dat hij vader is geworden?
Wat vreet Seven daar uit in die couveuse?
Komt het weer goed tussen B'Elanna en Tom?
Wat vindt Janeway ervan dat ze oma is geworden?
Komt het ooit nog goed tussen B'Elanna en haar schoonmoeder?
Kan Janeway nog toveren?
Zal de volgende aflevering de laatste zijn?
Waren die onstuimige nachten nou wel echt?
Hoe zat het ook alweer met die meditatielampjes van Tuvok en Neelix?
Wat een vragen allemaal, na één
zo'n korte aflevering. En wat een
cliffhangers aan het einde van dit seizoen, dat
wegens overschrijding
van het special-effects-budget met één
aflevering ingekort moest worden.
Bijgehouden door: Sander Nijdam.